Aşkla bakmak; yürekle bakmak demektir.
Göz sadece bir fonksiyonu yürütür; ama fonksiyonun içini dolduran, onu sanata dönüştüren gönüldür.
Biz gözümüzle bakarız; ama gören gönüldür. Gönlümüzde aşk varsa, gözün gördüğü güzeldir..
İskender Pala
Peygamberimizin yolu, izi aşktır. Biz, aşk çocuklarıyız. Aşk, bizim anamızdır.
Ey ten çadırında gizlenen anamız.
Sen bizim, hakikati örten, gerçeği göremeyen tabiatımızdan, nefsimizden saklanmışsın.
“Eğer bu dünyada belâlara uğramışsan, Hakk’ın seni sevdiğini bil. Bu ezel kısmetidir anla. Mevlâ’nın dayağından lezzet almayan, muhabbet davasında sâdık olmadığını bilsin.” (Rabiatül Adeviyye)
Dostun hayâli bizimle oldukça, bütün ömrümüz seyirle, seyranla geçer, mutlu bir hayat yaşarız. Ey gönül, gönül nerede muradına ererse, sevdiğine kavuşursa, oradaki bir diken, binlerce hurmadan daha iyidir daha hoştur.
Dostun sır sözünü, dile getiremem. O çok kıymetli eşsiz bir incidir, onu ben delemem.
Hatta, uykuda sayıklar da söz arasında ağzımdan kaçırırım korkusu ile, ne kadar geceler varki uyuyamam.
“Bu gönül evinin içinde kimin bulunduğunu biliyorsanız,
bu gönül sahibinin kapısı önünde ettiğiniz terbiyesizlik nedendir?”
“Ahmaklar, insan yapısı mescide saygı gösterirler de,
gönül sahiplerine bîgâne kalarak onların gönüllerini kırarlar.” (c.2, 3108-3109)
Kalp ruha der ki :Ben severim, aşık olurum;ama acısını nedense hep sen çekersin.
Ruh da cevap verir : Sen yeterki sev.
Şems-i Tebrizi
O, öyle bir sevgilidir ki, onun aşkının getirdiği derd, her hastanın devâsıdır.
Her kim onu sevmiş, ona yar olmuşsa o da onu sevmiş, ona yar olmuştur.
Bana diyorlar ki: “Boş durma, dâima bir işle uğraş.” Ben işsizim, bir işle meşgul değilim ama,
herkesin uğraştığı şu dünya işlerinden uzak durmak da aslında büyük bir iştir.
Ey evreni yoktan vareden Allah’ım! unutmaktan, sonradan var olmaktan sen münezzehsin,
başımda seni düşünmek, seni sevmekten başka ne varsa hepsi hatanın kendisidir.
Dilde seni zikretmekten, tesbih etmekten başka ne varsa, hepsi sapıklıktır, boştur.
Akıl ve zeka taslamak iblistendir,
Aşk Adem’den…
Mevlana Celaledin Rumi
Beyrûha 